വേതാളം

രാത്രി വളരെ വൈകി. രാവിലെ മുതല്‍ ജങ്കുകള്‍ അടിഞ്ഞു കരള്‍ദീനം പിടിച്ച ലാപ്ടോപ്പിന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പു ക്രമാതീതമായി. നെറ്റിയില്‍ തൊട്ടപ്പോള്‍ 110 ഡിഗ്രി പനി...

ചക്രശ്വാസം വലിച്ച ലാപ്ടോപ്പിന്റെ ഓക്സിജന്‍ കട്ടുചെയ്തു ദയാവധംകൊടുത്തു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ആരാച്ചാരുടെ സംതൃപ്തിയോടെ നിദ്രയില്‍ വിലയം പ്രാപിച്ചു.

പിറ്റേന്നു രാവിലെ മൃതമായ ലാപ്ടോപ്പിനെ കറുത്ത തുകല്‍ സഞ്ചിയില്‍ പൊതിഞ്ഞു മേശപ്പുറത്തു നിന്നു താഴെയിറക്കി. ശവസഞ്ചി തോളില്‍ തൂക്കി കാറിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. കാറിന്റെ പിന്‍സീറ്റില്‍ ശവമിറക്കി വച്ചു. ആംബുലന്‍സ് ഡ്രൈവറുടെ നിസ്സംഗതയോടെ ഓഫീസിലേക്കു കാര്‍ തെളിച്ചു.

പാര്‍ക്കിംഗ് ലോട്ടില്‍ നിന്നും ശവം താഴെയിറക്കി തോളില്‍ തൂക്കി പിന്നെയും നടന്നു. ഒരു 2-3 മിനിട്ടു വേണം ശവപ്പറമ്പിലെത്താന്‍. ശവത്തെ ആച്ഛാദനം ചെയ്ത കരിന്തുണിയുടെ ഇടത്തെ വശത്തുള്ള അറയില്‍നിന്നും പെട്ടെന്ന് "കി ക്കി ക്കി കി ക്കി ക്കി" എന്നു വികൃതശബ്ദത്തില്‍ ആരോ ചിലയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ശവത്തിന്റെ കീശയില്‍ കൈയിട്ടു ആ വസ്തുവിനെ പുറത്തെടുത്തു. എന്‍റെ കൈയ്യിലിരുന്നു അതു വിറയ്ക്കാനും ശബ്ദിക്കാനും തുടങ്ങി.

വേതാള്‍മൊബൈലിനെ തോളത്തുകയറ്റി ഞാന്‍ നടന്നു. തുടര്‍ന്നു വേതാളം എന്‍റെ ഇടത്തെ ചെവിയില്‍ സംസാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

"ഞാന്‍ അങ്ങയോടു ഇപ്പോള്‍ ഒരു കഥ പറയാം. ഈ കഥയുടെ അവസാനം ഞാന്‍ ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കും. അതിനുള്ള മറുപടി പറഞ്ഞില്ലെങ്കില്‍ അങ്ങയുടെ പണി പോകും."

വേതാളം തുടര്‍ന്നു. "അടുത്തുള്ള ഒരു തോട്ടത്തില്‍ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന ഒരു കൃഷിക്കാരനുണ്ട്. അയാളോട്

അടുത്തചന്തയ്ക്കു വില്‍ക്കാന്‍ നല്ല വലിയ പഴങ്ങള്‍ വിളവെടുക്കണമെന്നു നിര്‍ദ്ദേശിച്ചു. എന്നാല്‍ മടിയനായ കൃഷിക്കാരന്‍ സമയത്തു പഴങ്ങള്‍ പറിച്ചെടുത്തില്ല. ചന്ത സമയമായി. തോട്ടം മുതലാളി പഴങ്ങളും തിരക്കി അക്ഷമനായി മീശക്കു തീപിടിച്ചതു പോലെ ഇരിപ്പാണ്."

വേതാളം ചോദിച്ചു... "ജയന്‍, താങ്കള്‍ ഈ കഥ ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ടല്ലോ. ഇനി പറയൂ, ഈ കഥയിലെ തോട്ടക്കാരന്‍ എന്നാണു ആ പഴങ്ങള്‍ പാകത്തിനു വിളയിച്ചു ചന്തയില്‍ കൊണ്ടു പോയി കൊടുക്കുന്നത്? ഞാന്‍ നേരത്തെ പറഞ്ഞതു പോലെ ശരിയുത്തരം പറഞ്ഞാല്‍ താങ്കള്‍ക്കു യാത്ര തുടരാം. ഉത്തരം തെറ്റിയാല്‍..."

ഞാന്‍ പറഞ്ഞു "OK, will be there in five minutes and send your doc's across..."

എന്‍റെ മറുപടിയില്‍ തല്ക്കാലം തൃപ്തനായ വേതാളം പിന്നെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ ശവസഞ്ചിയുടെ കീശയില്‍പ്പോയി ഒളിച്ചു...